کشاورزی سنتی در خالدآباد

سالیان متمادی کشاورزان خالدآباد محصولاتی مانند گندم ، جو ، کرفس ، تنباکو ، خیار ، خیار چنبر ، گرمک آقاعلی عباسی ، هندوانه ، طالبی را کشت می‌کردند و این کشت‌ها چون سنتی بود بازده خوبی نداشت و اصولاً به اندازه مصرف خانواده کشت می‌کردند و برداشت محصول نیز به صورت دستی انجام می‌گرفت.

هر کشاورز در کنار محصولات ذکر شده ، باغی پر از میوه داشت که در این باغ انواع و اقسام میوه‌ها ازقبیل انار ، انگور ، انجیر ، به ، بادام ، گردو ، زردآلو ، توت ، آلوچه (گوجه سبز) ، آلو زرد ، آلو سیاه ، زالزالک یافت می‌شد و از این میوه‌ها در طول سال استفاده می‌کردند. انار ، خربزه ، انجیر خشک ، بادام و گردو ، از میوه‌ها و محصولاتی بودند که در شب چِلِّه (شب یلدا) از آن استفاده می‌کردند. هسته شیرین شده زردآلو که به آن پیشو (Pishoo) می‌گفتند نیز استفاده می‌شد. برای تازه نگهداشتن انگور تا شب یلدا انگور را در اتاقی به چوب یا داربستی آویزان می‌کردند.

آبیاری در گذشته بصورت سنتی بود و آب را بصورت کَرْتْ کَرْتْ تقسیم می‌کردند و افراد زیادی درگیر آن بودند نظیر کشاورز ، میرْاُوْ (میرآب) که مسئول کنترل و تقسیم آب بود و به علت نبود ساعت کاسه‌ای را که کف آن یک سوراخ وجود داشت در داخل دیگی پر از آب می‌گذاشتند و زمانیکه کاسه پر می‌شد حدوداً یک ساعت حساب می‌کردند و اگر چند بار این عمل تکرار می‌شد نشان دهنده میزان آب مصرفی بود و به این کاسه و دیگ پر آب آن سَرِه (Sareh) می‌گفتند که محل قرار داشتن این دیگ و کاسه را که افراد دور آن جمع می‌شدند  پاسَرِه     (Pasareh) می‌گفتند. در گذشته آب مورد نیاز کشاورزی از قناتها تأمین می‌شد که ۵ رشته قنات در خالدآباد به نامهای قنات جنت‌آباد ، قنات خالدآباد ، قنات کریم‌آباد ، قنات حاجی‌آباد و قنات عسگریه وجود داشت و از این تعداد هم اکنون یک رشته آن (قنات خالدآباد) جریان دارد.